«Στην ομορφιά που χάνεται»  Επιμέλεια Γιάννης  Λάσκαρης

Το ήσυχο Λεπτίνι είναι ένα μικρό δείγμα της αρκαδικής υπεροχής και συνάμα ένα μικρό αλλά γοητευτικό χωριό που ατενίζει τον Ταϋγετο και την ευρύτερη περιοχή της Μεγαλόπολης με υπερηφάνεια όπως οι κάτοικοι του που ατενίζουν περήφανοι και με ελπίδα το μέλλον. Οι εναπομείναντες  άνθρωποι του χωριού αλλά και όσοι του δίνουν ζωή κατά καιρούς με τις συχνές επισκέψεις τους έχουν ενωθεί σαν μια γροθιά για να ραπίσουν την ερήμωση που καιροφυλαχτεί. Ας λένε αστειευόμενοι πως οι περισσότεροι κάτοικοι μετακινήθηκαν προς τα κάτω υπονοώντας το κοιμητήριο του χωριού εγώ διέκρινα ένα δείγμα γαλατικού χωριού σε ελληνική έκδοση. Ενωμένοι χαρούμενοι προβληματισμένοι και συγκινημένοι όταν οι μνήμες στήνουν χορό, τίμησαν τους νεκρούς τους την Μεγάλη Παρασκευή στο νεκροταφείο και τήρησαν όλα τα έθιμα του Πάσχα δίνοντας θάρρος ακόμη και σε εμάς τους προσωρινούς επισκέπτες. Ο πρόεδρος του χωριού ο κ Νικήτας Κολοβός είναι κινητήριος δύναμη με μοναδικό έργο που….φαίνεται. Η Μαίρη Κολοβού που με προσκάλεσε και οι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται στον Πολιτιστικό σύλλογο που πρόσφατα δημιουργήθηκε αγωνίζονται για το χωριό και θα τα καταφέρουν. Θα τα καταφέρουν γιατί πιστεύουν σε αυτό που κάνουν και γιατί τους διατρέχει το τρίπτυχο της επιτυχίας (πίστη-αλληλεγγύη-θάρρος). Το πρόβλημα με την ολική υδροδότηση του χωριού πρέπει να λυθεί και σαφώς η ασφάλεια είναι κάτι που πρέπει να διασφαλιστεί καθώς τις ημέρες της επίσκεψης διέκρινα ένα γενικότερο αίσθημα ανασφάλειας αφού στο χωριό είχαν «τρυπώσει» διαρρήκτες.